vitalski's 

huisvadergedichten

acht nederige gedichten van huiselijke vrede,
gratis op deze blog.





inhoud:
-pastorale
-het verraad
-in het park
-ogentroost
-buggy
-de letterbak
-liefde
-droogkast


---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

PASTORALE

een zeer zachte bries draagt de klokken van de sint-eligiuskerk

haast onmerkbaar tot in de schemerrijke tuin waar ik werk.

aan een zoveelste bedding van sprakeloos stro, en zonder wrok,

zo dien ik als een misdienaar dit oneindige konijnenhok.

met een zingend hart veeg ik, als op vakantie een vrije klerk,

jullie eerlijke, droge keutels uit de zijden van dit perk.

en sla ik daarna, gestreng, tegen de grond met mijn stok,

dan rennen jullie erkentelijk vlug naar binnen voor een slok.

vaak kwam ik hier ook uitgeput in 't midden van de nacht,

en vond ik in het duister toch vanzelf die stille kracht.

benijden doe ik, zelfs met maar één schaap, een goeie herder.

hoe moet ik, vanaf volgende week, totààl zonder jullie verder?

in mijn dromen zal ik rond dit paradijs een tuinhek laten bouwen.

doordat ik jullie beiden zou wensen bij te houden.

HET VERRAAD

eerst beleefden we tezamen

de schoonste morgen van ons leven.

we keken tezamen naar pinokkio

en vergaten de tijd,

en toen zette ik jou in je buggy

en in je bruine jas

liepen we onder een herfstzon,

gedag zeggend tegen pinguins en fazanten

tot bij die lieve kinderen,

de jou een fopspeen aanreikende

drie moeders in een kring.

maar daarna zette ik jou achter dat hekje.

op die platte, groene mat.

en toen bloedde opeens zelfs

maria magdalena, mijn enige kind,

doordat jij zoveel slimmer bent

dan sommigen wel zouden willen;

met overschotten slim genoeg om nu al

het kwaad van de wereld in te zien.

alleen weer in de violetstraat

draaide ik,

landverrader,

mijn rug tegen de houten deur,

die bittere namiddag in november.

IN HET PARK

wat waren wij hier verloren?

waarom was hier alles kletsnat?

en heilloos, naar nooit eer tevoren,

de maan die zo vlug aantrad.

ik, die droomde van warmere landen

maar jij kreeg hier amper genoeg van.

je groef voort met je twee klamme handen,

je trok in die zandbak je plan.

een vader staat er vaak

ietwat verlaten bij;

voor hem is het dan zaak

te zorgen voor een sprei;

waarop hij straks, bij avondval,

zijn lammetjes gaarne bergen zal.

OGENTROOST

wanneer ik jou met mijn twee ogen

zie spelen op het tapijt,

dan zie ik amper

jouw prachtige krullen.

in plaats daarvan dwalen mijn gedachten af

naar grimmige discussies in het verschiet,

straks in de foyer van het station,

en jij zegt: papa - lachen!

zodra ik met die mensen heftig discussieer

over 'n al dan niet doorgestuurde e-mail,

om keer op keer

bedrogen te zullen moeten eindigen,

dan hoor ik niet wat ze zeggen,

dan hoor ik alleen maar: papa - lachen!

BUGGY

als jij onderweg in slaap valt in je buggy

blijf ik toch voortwandelen,

eender of we nog ergens naartoe hoeven,

net zolang als jouw slaap blijft duren.

zoals de koorknapen vroeger

bleven doortrappen met hun voeten

om de blaasbalg van het pijporgel

lucht in te blijven te blazen.

zodat de organist

mocht blijven voortspelen -

toccata en fuga in d mineur.

met als eindbedoeling, de hele schepping

te loven om haar perfectie,

haar almacht en oneindige glorie.

DE LETTERBAK

ik dacht: ik koop 'ns een letterbak.

omdat ik er als kind nooit één had.

zo'n letterbak geeft onderdak

aan smurfjes en een kleine kat

en raakt zeker met veel gemak

van het internet tot in onze habitat.

dan zag ik als vader, gestrikt in een zak

door de post, hoe dit wonder thuis aantrad.

m’n lief zei: zo groot, en van zo'n lelijke kleur?

waarom van plastiek, 't kan hier nooit door de deur.

samenwonen, sprak ik bot, is soms een beetje voos.

en zag mijn kinderen spelen - maar dan enkel met de doos.

al maakt dit van een mensenhart bijlange geen moordkuil,

wel staat reeds die letterbak bij het groot huisvuil.

LIEFDE

alle vaders en moeders

zien hun kinderen doodgraag

maar als er objectief

een meting van bestond

dan was er toch

een grote kans

dat mijn liefde, voor de mijnen,

daar ergens helemaal bovenaan zou prijken,

daar ergens eenzaam aan de top.

een alsmaar voortdurende

explosie vanbinnen,

wanneer molly 's morgens

in die zoetzure

lucht van haar

volle, natte pamper

uit bed stapt 

en zegt:

“met deze kleine pareltjes moet je

wel heel voorzichtig zijn, papa,

omdat het er zoveel zijn,”

of komende van het rivierenhof,

vraagt ze mij:

“waarom heeft god eigenlijk

die vervelende

brandnetels gemaakt?”

       

- om het uit te drukken

in termen van geweld;

wanneer rocco er ook komt aangelopen en zegt:

“goeie morgen, papa,”-

dan voel ik

nagasaki door mijn hart scheuren.

als molly zegt:

“we gaan jou vandaag missen, papa,”-

dan hoor ik

treblinka door mijn twee oren suizen.

DROOGKAST

ellentriek is goedkoper na tien uur ’s avonds.

het verschil is echt aanzienlijk.

dus mijn lief zal onze wasmachine

noch onze afwasmachine

ooit één seconde vroéger indrukken

dan getrouw om tien uur stipt.

- en hier ben ik om, na een verregende ondag,

in het duister in de lauwe keuken

naar binnen te benen; teneinde daar,

terloops, de machines te horen daveren,

de droogkast te ruiken, bovenal...

kleine teddybeer, plooi naar binnen

voor het kleine in het nog kleinere
en doe daar maar je ogen toe.